In dit onderzoek ging men na welke afweermechanismen verantwoordelijk zijn voor de bescherming van bladsnijwonden tegen Botrytis infectie in tomaten.
Hoewel Botrytis lelijk huis kan houden in de tomatenteelt, zijn tomatenplanten niet volledig kansloos tegen dergelijke infecties. In de praktijk blijken bladsnijwonden waarbij het blad volledig tot tegen de stengel werd weggesneden een hoge mate van resistentie te vertonen. Korte stompjes van de bladvoet, die vaak door onnauwkeurig bladsnijden achterblijven, zijn daarentegen gevoelig voor de schimmel. Het doel van dit onderzoek was om na te gaan wat het verschil in gevoeligheid voor infectie tussen vlakke stengelwonden en bladvoetstompjes veroorzaakt.
Omdat de schimmelsporen vocht nodig hebben om te kunnen kiemen en infecties te veroorzaken, werd in het verleden het opdrogen van de bladsnijwonden vaak beschouwd als een belangrijke factor om infecties te verhinderen.
Deze studie toonde echter aan dat onder alle omstandigheden de wonden meer dan drie dagen vochtig bleven, zelfs bij warm of schraal weer of bij ventilatie onder de goten. Nochtans bleek uit daaropvolgende proeven dat Botrytis zowel vlakke stengelwonden als bladvoetstompjes al vanaf 48 uur na het bladsnijden praktisch niet meer kon infecteren. Die snelle afname in de gevoeligheid voor infectie na verwonding, onafhankelijk van het opdrogen van de wonden, deed het vermoeden rijzen dat de oorzaak in de verdedigingsmechanismen van de plant moest worden gezocht.
Verder onderzoek van de gen-activiteit in vlakke stengelwonden en bladvoetstompjes wees op een hogere activiteit van een groot aantal mogelijke defensie-gerelateerde genen in de stengel ten opzichte van de bladvoet reeds voor het bladsnijden.
Door de activiteit van deze genen in de tomatenstengel doelbewust te onderdrukken, werd nagegaan of ze bijdragen aan de afweer van tomatenplanten tegen Botrytis. Voor twee van de onderzochte genen leidde het onderdrukken van de activiteit tot een verhoogde gevoeligheid van de tomatenstengel voor Botrytis. Dat betekent dat deze genen een rol spelen in de verdediging van tomatenplanten tegen deze ziekte.
Op korte termijn kunnen deze bevindingen een stimulans geven om als teler extra aandacht te besteden aan de wonden die de arbeiders tijdens het bladsnijden achterlaten. Vlakke stengelwonden zijn immers beter verdedigd dan bladvoetstompjes, wat zich vertaalt in minder infecties.
Op langere termijn zijn er mogelijkheden voor het toepassen van deze resultaten in de veredeling, zodat ze kunnen bijdragen tot de ontwikkeling van meer resistente tomatenrassen.